14ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ: ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΑΤΤΙΚΗΣ 27/2/2016
ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΔΣ ΤΙΤΙΝΑΣ ΠΑΝΤΑΖΗ
Αγαπητές φίλες,
Εκ μέρους του απερχόμενου ΠΔΣ σας καλωσορίζω στο 14οΣυνέδριό μας. Ευχαριστώ θερμά την πρόεδρο, τη διοικούσα επιτροπή και τα μέλη του παραρτήματος Ηλιούπολης που προσφέρθηκαν να μας φιλοξενήσουν καθώς και όλα τα παραρτήματα του νομού Αττικής που συνέβαλαν κι’ αυτά με την οικονομική τους συνδρομή, στην διοργάνωσή του.
Να ευχαριστήσω - πάντα εκ μέρους του ΠΔΣ - όλα τα παραρτήματά μας που σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς συνέβαλαν αγόγγυστα στα λειτουργικά έξοδα του ΠΔΣ, κρατώντας όρθια και μάχιμη την οργάνωσή μας.
Φίλες,
Το 2016 η ΕΓΕ κλείνει τα 40 της χρόνια. Ήταν το Σεπτέμβρητου 1976 που μια χούφτα γυναικών, ξεκινήσαμε να υλοποιήσουμε ένα όραμα, ένα όνειρο και τα καταφέραμε : τουλάχιστον στα βασικά. Κλείνουμε φέτος 40 χρόνια αγώνων για την αναγνώριση, το σεβασμό και τη θεσμοθέτηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων γυναικείων δικαιωμάτων στη χώρα μας. 40 χρόνια δυναμικής παρουσίας μας στην ελληνική, αλλά και στη ευρωπαϊκή πολιτική αρένα με την ενεργό συμμετοχή μας και στο Ευρωπαϊκό Λόμπι Γυναικών.
Μέσα σ ’αυτά τα 40 χρόνια η ΕΓΕ είτε μόνη της, είτε σε στενή συνεργασία με τις άλλες γυναικείες οργανώσεις βάσης, είδε τους πιο καίριους αγώνες της να στέφονται με επιτυχία. Με κορυφαίοεπίτευγμα την αλλαγή ενός εξαιρετικά αναχρονιστικού Οικογενειακού Δικαίου πού έπαψε πλέον να ισχύει από το 1982 και μετά.
Μετά από τόσους αγώνες, τόσων χρόνων - κι’ άλλων τόσων που προηγήθηκαν ημών - θα έπρεπε σήμερα να προχωρούσαμε στηναυτοδιάλυση της οργάνωσης μας εφόσον δεν θα χρειαζόταν πια, αφού οι στόχοι μας θα είχαν πλήρως και σε όλους τους τομείς επιτευχθεί . Κάτι τέτοιο μάλιστα, είχε προταθεί, μεταξύ αστείου και σοβαρού, από κάποιο μέλος μας, να μπει ως τελευταίο άρθρο στο πρώτου μας Καταστατικό.
Αμ.δέ…..
Εν έτει 2016 «..Μια μαύρη μέρα ξημέρωσε στην Ευρώπη για την Ισότητα των φύλων, με την απόσυρση της Οδηγίας για την προστασία της μητρότητας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μετά από μια πολυετή αναμονή έγκρισής της, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Ένωσης…» γράφει σε έγκριτο ευρωπαϊκό περιοδικό η Καρίν Γιούνκερ πρώην Γερμανίδα ευρωβουλευτής – σοσιαλίστρια. Και συνεχίζει :
« ..την ίδια τύχη φαίνεται ότι θα έχει και η νέα οδηγία για την ισότητα, του 2008, που περιμένει 8 χρόνια την έγκριση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όπου μπλοκάρεται συνεχώς από την Γερμανία..»
Η οδηγία για την προστασία της μητρότητας που απεσύρθη, προέβλεπε την επέκταση της άδειας μητρότητας στις 20 εβδομάδες , και άδεια πατρότητας στις 2 εβδομάδες με πλήρεις αποδοχές, ενώ βελτίωνε σε πολλά άλλα σημεία την οδηγία του 1992 .Φαίνεται όμως ότικάτω από την πίεση του ΕΚ η Ευρωπαϊκή επιτροπή ετοιμάζει άλλη πρόταση οδηγίας «πιο κοντά στις απαιτήσεις του Συμβουλίου» - δηλαδή στη μείωση αντί στην αύξηση των εβδομάδων άδειας μητρότητας. Η αρμόδια μάλιστα επίτροπος , Βέρα Γιούροβα (Τσεχία) προέταξε γι’ αυτή την απόφαση τα οικονομικά επιχειρήματα και όχι τα κοινωνικά- όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Δηλαδή η Κομισιόν θα σταθμίσει κυρίως την οικονομική επιβάρυνση που θα επωμίζονται οι κρατικοί προϋπολογισμοί με τις κοινωνικές παροχές και όχι τα προβλήματα που θα δημιουργήσει στην επαγγελματική ζωή των νέων γυναικών και την επίδραση που θα έχει κάτι τέτοιο στο κοινωνικό τους status. Ούτε λαμβάνει υπόψη της το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης που σίγουρα θα οξυνθεί.
Το Συμβούλιο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας, στο οποίο συζητήθηκε ένα ειδικό καθεστώς για τη συμμετοχή της Μ. Βρετανίας στην ΕΕ ενόψει του δημοψηφίσματος τον Ιούνιο τουτρέχοντος έτους, υποχώρησε και δέχθηκε την τροποποίηση του Κανονισμού 2011 για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι, δεν θα δίνονται τα κοινωνικά επιδόματα που ισχύουν για τους Βρετανούς πολίτες και στους εργαζόμενους που μετακινούνται από άλλα κράτη μέλη και εργάζονται σ’ αυτή τη χώρα, τουλάχιστον για τέσσερα χρόνια, επειδή αυτό επιβαρύνει το κράτος πρόνοιας της χώρας!!!!! Καταργείται έτσι το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης, κυκλοφορίας, εγκατάστασης και παροχής ίσων δικαιωμάτων που δίνονται στους πολίτες των Χωρών – μελών της Ένωσης σε όλα τα κράτη της Ένωσης.
Η Ευρώπη δεν είναι πια αυτή που ξέραμε.
Δυστυχώς η οικονομική κρίση όξυνε τις εντάσεις ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ένωσης : Οι οπαδοί της αυστηρής λιτότητας εναντιώνονται στις χώρες που τάσσονται υπέρ μιας πιο χαλαρής οικονομικής πολιτικής. Οι χώρες τις ευρωζώνης κρατούν μια υπεροπτική θα λέγαμε στάση έναντι των χωρών εκτός Ευρωζώνης. Οι χώρες του Βορρά βλέπουν με καχυποψία τις Χώρες του Νότου. Όλα αυτά κλονίζουν τις αρχές πάνω στις οποίες χτίστηκε η Ευρωπαϊκή Ιδέα. Η Ευρώπη της Διανόησης, της αλληλεγγύης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποχωρεί επικίνδυνα σε μια όλο και πιο εθνοκεντρική αντίληψη που απειλεί πλέον ορατά τη συνοχή της. Ίσως αν είχε ληφθεί σοβαρά υπόψη στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η έκκληση του Ανδρέα Παπανδρέου που έλεγε «..Πρώτα η εμβάθυνση της δημοκρατίας και μετά η διεύρυνση..» τα πράγματα να ήταν καλύτερα.
Το πολιτικό κλίμα σε όλο τον κόσμο έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Ζούμε σ’ έναν κόσμο που συνταράσσεται από μία πολλαπλή κρίση. Αυξάνονται οι εθνικιστικές αντιλήψεις, οι θρησκευτικές μισαλλοδοξίες, βομβαρδιζόμαστε από τη βία και τις τρομοκρατικές ενέργειες. Ολόκληροι πληθυσμοί μετακινούνται αναζητώντας μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή.Γυναίκες και κορίτσια που τρέπονται σε φυγή από διαμάχες, συρράξεις και πολέμους αντιμετωπίζουν διάφορες μορφές ανδρικής βίας στην πορεία τους προς μια χώρα υποδοχής πουελπίζουν ότι θα τους παρέξει ένα ασφαλές καταφύγιο για τη ζωή τους. Πολλές πέφτουν θύματα κυκλωμάτων παράνομης διακίνησης για σεξουαλική ή άλλου είδους εκμετάλλευση.
Η Ελλάδα βρίσκεται σ’ έναν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα σ’ έναν πόλεμο που διεξάγεται δίπλα μας, το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα και την αξιολόγηση των θεσμών, με μία κυβέρνηση στο τιμόνι της, που είναι παγιδευμένη με τη σειρά της ανάμεσα σε μια πρωτοφανή ανικανότητα και μια κομματικήιδεοληψία που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα που μας περιβάλει.
Σ’ αυτό τον κόσμο, ας αντλήσουμε δύναμη η μια από την άλληκαι ας ανορθώσουμε το ανάστημά μας δίνοντας το δικό μας αγώνα για την προάσπιση της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και κυρίως για την κατοχύρωση των κεκτημένων δικαιωμάτων μας.