Αθήνα - Νοέμβριος 2016

Η φετινή Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της οργάνωσης διενεργήθηκε στην Αθήνα επί τη ευκαιρεία του εορτασμού των 40 χρόνων της Ε.Γ.Ε. Παρακάτω παραθέτουμε την ομιλία της Προέδρου του Παραρτήματος Δάφνης, Χαράς Βιδάλη Χαρά βιδάλη πρόεδρος Δ.Ε. Παραρτήματος ΔΑΦΝΗΣ Αθήνα, 13 Νοεμβρίου 2016 40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ..... Αγαπητές προσκεκλημένες, φίλες του Πανελλαδικού Συμβουλίου, φίλες και μέλη των παραρτημάτων, Εξαντλημένες και κουρασμένες από την σκληρή και άδικη πραγματικότητα που εμείς, οι οικογένειές μας και η χώρα μας συνεχίζουν να βιώνουν, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ από όλα τα μέρη της Ελλάδας για να τιμήσουμε τα σαράντα χρόνια της Ε.Γ.Ε. Με την ψυχή ακόμα ν΄αντιστέκεται και ν΄αντέχει τις όλο και σκληρότερες αποφάσεις που λαμβάνονται για τη ζωή και το μέλλον μας, θυμόμαστε και ανατρέχουμε στους δύσκολους καιρούς της μεταπολίτευσης. Στην εύθραστη δημοκρατία της μεταδικτατορικής Ελλάδας, στα χρόνια της ελπίδας και των κινημάτων, το 1976, η Μαργαρίτα Παπανδρέου από κοινού με άξιες γυναίκες φεμινίστριες της εποχής - αρκετές βρίσκονται σήμερα ανάμεσά μας - ίδρυσαν την Ενωση Γυναικών Ελλάδας. Και τα δύσκολα εκείνα χρόνια, που μάλλον έχουν διαγραφεί από τη μνήμη μας, με γνώμονα την «Σοσιαλιστική» ιδεολογία στην φιλοσοφική και όχι την κομματική έννοια του όρου, διεκδικούσαμε ειρήνη, δημοκρατία και ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, στη δουλειά, στην οικογένεια, στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Αγωνιστήκαμε και κατακτήσαμε πολλά... Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, Με κατεστραμένες κοινωνικές δομές, με τραυματισμένη δημόσια υγεία, με άκαιρους πειραματισμούς στη παιδεία, με ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς, με το προσφυγικό σε εξέλιξη, χωρίς πρόγραμμα και προοπτική ανάπτυξης, βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο εθνικό μας πένθος. Τώρα πιά ακολουθούμε τη σιωπηρή πορεία της εθνικής και πολιτισμικής μας κατάρρευσης. Η φτώχεια στο 36% του πληθυσμού, η ανεργία σταθερά στο 26%, η μερική απασχόληση σε πρωτοφανή επίπεδα, η κατάθλιψη σιωπιρή ή καταγεγραμμένη χτυπά την πόρτα κάθε σπιτιού. Οι νέοι μας με το απωθητικό παρόν και το ακυρωμένο μέλλον, αντιστέκονται στο φάντασμα της ανεργίας και της προσωπικής τους απαξίωσης καταφεύγουν στη λύση του ξενιτεμού. Αποδημούν οι νέοι της καλής μόρφωσης και των υψηλών δεξιοτήτων που η πατρίδα τους πρόσφερε εξαιρετικές δωρεάν σπουδές αλλά η ανεργία τους διώχνει. Ποιά ανάπτυξη προσδοκούμε και ποιός θα την στηρίξει όταν οι νέοι μας προσφέρουν τις ακριβοπληρωμένες από τον Έλληνα φορολογούμενο γνώσεις τους, σε κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας σε χώρες της Ευρώπης, των Εμιράτων και της Αμερικής ? Οι νέοι που φεύγουν δεν θα επιστρέψουν, θα δημιουργήσουν τις οικογένειές τους με μεικτούς γάμους στις χώρες που τους προσέφεραν απασχόληση, το κύτταρο του νέου επιστήμονα μέσα από τα παιδιά που θα γεννηθούν στη ξενιτιά θα παραμείνει και θα προσθέσει δυναμικά και ευφυή άτομα στη χώρα υποδοχής! Είναι λυπηρό και κανείς από τους ιθύνοντες δεν έχει σκύψει με την δέουσα γνώση και σεβασμό σ΄αυτή τη σκληρότερη συνέπεια της κρίσης ! Να αναλογισθούμε και να προτρέψουμε τους νέους μας σε καινοτόμες δράσεις που αυτοί θα προτείνουν και η πολιτεία αρωγός θα τους στηρίξει μέσα από προγράμματα και πολιτικές που θα πρέπει να υλοποιήσει και οι νέοι μας ν΄αξιοποιήσουν. Αλλά και οι νέοι μας, οι εντός των τειχών, με την ανασφάλιστη εργασία, με τις όλο και πιο σκληρές εργασιακές συνθήκες, όπως αυτές διαμορφώνονται ημέρα με την ημέρα, πως να τους μείνει χρόνος για όνειρα? Όσο αισιόδοξοι κι αν είναι ναυαγούν στη σκληρή πραγματικότητα, γιατί κάποτε είχαν την τύχη να γεννηθούν και να μεγαλώσουν σε συνθήκες καλλίτερης ζωής! Η εγκυμοσύνη είναι κατάρα για την εργοδοσία, η μητρότητα αντιμετωπίζεται με μίσος, δεν τους ενδιαφέρει πως θα προετοιμάσουν τη νέα γενιά εργατικού δυναμικού μιας και οι υποσαχάριοι προσφέρονται αντί πινακίου φακής και είναι τόσοι πολλοί..... Προσλήψεις γυναικών σε παραγωγική ηλικία αποφεύγονται από εργοδότες του Ιδιωτικού Τομέα. Μητέρες που είχαν την τύχη να εργάζονται, επιστρέφουν στην εργασία τους μετά από άδεια τοκετού και η θέση ευθύνης που κατείχαν δεν τους περιμένει. Συνεχής η παραβίαση των άρθρων του Συντάγματος που άπτονται στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των πολιτών και των διατάξεων του κράτους δικαίου. Λυπηρό! Αλλά και στην Ενωμένη Ευρώπη που επαναπροσδιορίζει τον βηματισμό της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με πρόσχημα τον οικονομικό ανταγωνισμό άλλων αγορών, στη σύνταξη της νέας στρατηγικής του 2020, δεν δεσμεύεται για την υλοποίηση στόχων και δράσεων ισότητας και κοινωνικής πολιτικής. Σήμερα η συλλογική δράση των γυναικών είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία. Νέες γυναίκες που θα έπρεπε να επιστρέψουν σε αγώνες κοινωνικών διεκδικήσεων, βυθισμένες στη πλάνη του εικονικού life style ή και της δικής μας λάθος προσέγγισης, αποστασιοποιούνται και αρκούνται στη χρήση των διαφόρων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αναζητώντας τις προσωπικές τους ματαιώσεις. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες. Παρόλα αυτά, με την στήριξη και την ιδεολογική κατεύθυνση του Πανελλαδικού μας Συμβουλίου, εμείς οι γυναίκες των παραρτημάτων της Ε.Γ.Ε. σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη, την Κέρκυρα ως την Κώ, τα μέλη και οι φίλοι μας, δραστηριοποιούμεθα με σημαντική παρουσία στις τοπικές μας κοινωνίες. Αυτόνομες δράσεις ή από κοινού, με λοιπούς συλλόγους και φορείς καθώς και συνέργειες με οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης, σε πράξεις αλληλεγγύης, κοινωνικής προσφοράς, παιδείας, πολιτισμού, ανάδειξης νέων δημιουργών, διεξαγωγή στατιστικών ερευνών κ.λ.π. Συμμετέχουμε στα συμβούλια ισότητας δήμων και περιφερειών και υποβάλλουμε τις προτάσεις μας παρακολουθώντας και πιέζοντας για την υλοποίηση των, διατηρόντας ζωντανό και επίκαιρο το ενδιαφέρον μας για την ισότητα των φύλλων που στις μέρες της κρίσης συνεχώς αδρανοποιείται. Μέσα από τα συμβούλια πολιτών και όπου υπάρχουν αιρετά μέλη μας στην τοπική αυτοδιοίκηση, δραστηριοποιούνται σε θέματα παιδείας, ανακούφισης της φτώχιας και προβολής της εθνικής μας ταυτότητας. Στα ετήσια ημερολόγια της Ε.Γ.Ε. που κάθε χρόνο παρά τις δυσκολίες εξακολουθούμε να συντάσουμε και να διαθέτουμε στα μέλη και τους φίλους μας, αποτυπώνουμε τις θέσεις του Π.Σ. και των παραρτημάτων όπως αυτές καταγράφονται και συζητούνται στα Περιφερειακά μας Συμβούλια και στις ετήσιες αποκεντρωμένες Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις. Η θεματική ενότητα κάθε χρονιάς - πρέπει να υπογραμμίσουμε πως με τη γυναικεία αντίληψη και ευαισθησία που διαθέτουμε - προηγείται των καιρών και των γεγονότων, θέτει άξονες και εξετάζει επίκαιρα ζητήματα που αναλύονται και συνοδεύονται με ενδιαφέρουσες προτάσεις για την επίλυσή τους. Με την πρακτική αυτή, πέρα από την ανθρώπινη επικοινωνία, καθιστάμεθα κοινωνοί των διαφορετικών προβλημάτων που απασχολούν τις γυναίκες και τις τοπικές κοινωνίες της κάθε περιφέρειας της χώρας μας, ανταλλάσσοντας καλές πρακτικές και λύσεις χρήσιμες για όλες. Σήμερα, εμείς οι εκπρόσωποι των παραρτημάτων από όλα τα μέρη της Ελλάδας, υψώνουμε φωνή αγωνίας, απευθυνόμενες προς όλους /ες με επίκληση για στράτευση και δράση, γιατί είμαστε όλοι συνένοχοι σαν βλέπουμε την επερχόμενη καταστροφή να ζητούμε από άλλους να παλέψουν για εμάς, τα παιδιά, τα εγγόνια μας !!! Η λύση βρίσκεται εντός των τειχών !!! Να υψώσουμε το ανάστημά μας, να στύψουμε τα μυαλά μας γιατί τα σώματά μας βιολογικά πια δεν μας ακολουθούν και στη σημερινή επέτειο των σαράντα χρόνων της Ε.Γ.Ε. με προτάσεις όπως αυτές θεματικά έχουν καταγραφεί και βρίσκονται στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου, σαν και τότε, το 1976, πρωτοπόρες για τη γυνακεία χειραφέτηση - με τις κατακτήσεις και τα λάθη μας - έτσι και σήμερα πρωτοπόρες για το ξεκίνημα προς τα μπρός του τόπου και του λαού μας, μέσα από δύσκολα αναμφίβολα μονοπάτια, μα που θα μας οδηγήσουν μακριά από το τέλμα της καρτερίας και της προσμονής............ Με ζωντανό το όραμά για ένα καλλίτερο και δικαιότερο κόσμο και για τη χώρα μας στη θέση που της αξίζει, συνεχίζουμε τον αγώνα μας........